به گزارش ميراث آرياchtn)) و به نقل از روابط عمومي پژوهشکده باستان شناسي؛ سرپرست هيأت بررسي باستان شناختيِ بخش ميان کوه شهرستان اردل با بيان اين مطلب افزود: در مجموع شمار 212 محوطه باستاني از دوره پارينه سنگي مياني (موستري) تا دوره قاجار شناسايي و ثبت شد.

خسروزاده با اشاره به اين‌که محوطه هاي شناسايي شده به انواع مختلفي قابل تقسيم بندي هستند خاطرنشان کرد: پراکندگي سفال بدون هيچ برجستگي، پراکندگي تراشه هاي سنگي (محوطه هاي روباز پارينه سنگي و فراپارينه سنگي)، محوطه هاي تپه اي، گورهاي سنگ چين، گورستان قديمي، بنا، و محوطه هاي روي تپه هاي طبيعي در اين تقسيم بندي ارائه شده‌اند.

به گفته وي؛ شمار قابل توجهي از محوطه هاي شناسايي شده از نوع محوطه هاي روي تپه هاي طبيعي و پراکندگي سفال بدون هيچ برجستگي هستند که بر اساس مشاهده‌هاي ميداني و مواد فرهنگي به دست آمده از آنها مربوط به دوران مختلف پيش از تاريخ، تاريخي به ويژه دوره ي ايلامي و اسلامي هستند. البته شماري از اين محوطه ها استقراري و شمار بيشتري کوچ نشيني هستند.

به گفته سرپرست هيأت بررسي باستان شناختيِ بخش ميان کوه شهرستان اردل؛ استقرارهايي که آنها را به عنوان کوچ نشيني معرفي کرده ايم از فراوان‌ترين انواع محوطه هاي بررسي شده بود.

وي با بيان اين‌که بيشتر محوطه هاي شناسايي شده را از اين نوع دانسته ايم بيان داشت: اين محوطه ها معمولاً داراي مواد فرهنگي کم و فرسوده هستند. از نظر ريخت شناسي يا بر روي تپه هاي طبيعي يا در شيب بلافاصله دامنه¬ي کوه‌ها، معمولاً در نزديکي يا در همان محل وارگه هاي امروزيِ کوچ نشيني قرار دارند.

خسروزاده اضافه کرد: اين محوطه ها داراي ارتفاع مشخصي نيستند و شناسايي آنها تنها با بازديد محل مورد نظر از نزديک امکان پذير است.

وي با اشاره به اين‌که محوطه هايي که آنها را استقراري دانسته ايم محوطه هايي هستند که بر اساس ريخت شناسي يا فراواني مواد فرهنگي احتمالاً براي تمام يا بخش قابل توجهي از سال مورد استفاده بوده‌ا و داراي معماري سخت (خشتي يا سنگي) بوده اند يادآور شد: محوطه هاي تپه اي که تعداد آنها بسيار اندک است در اين تقسيم بندي جاي مي¬گيرند. اين محوطه ها بيشتر در حاشيه رودخانه سرخون در دره¬هاي سرخون و هلو سعد و دره گندم‌کار قرار دارند.

اين باستان شناس گفت:در اين بررسي شماري محوطه با پراکندگي تراشه ها و ابزارهاي سنگي يافت شد که آنها را به خاطر همراه نبودن سفال به دوره پارينه سنگي، فراپارينه سنگي و نوسنگي بدون سفال نسبت داديم.

وي در پايان افزود: بيشتر اين محوطه ها يا روي يال کوه‌ها نزديک منابع سنگي يا در تپه ماهورهاي نزديک رودخانه، چشمه ها و دره هاي تنگ با پوشش جنگلي انبوه قرار دارند.

وي اضافه کرد:در اين بررسي گورستان هايي داراي شير سنگي و يا سنگ گورهاي قاجاري بود که به عنوان اثري باستاني ثبت و ضبط شد و در مجموع شمار شش محوطه اين چنيني شناسايي شد.

وي اظهار داشت: شماري از محوطه ها از نوع گورها ي سنگ چين هستند که بر اساس مشاهده‌هاي ميداني و اطلاعات اندکي که از آنها در دست است مربوط به دوران تاريخي به ويژه اشکاني هستند.

به گفته اين کارشناس ارشد باستان شناسي؛ محوطه ها به شکل توده هاي سنگي پشته مانندي هستند که بر روي ستيغ هاي سنگي و يال کوه‌ها ديده مي شوند. معمولاً در دامنه ي ستيغ هايي که اين گورها وجود دارند استقرارهاي مرتبط با آنها يافت مي شود. تمرکز اصلي اين محوطه ها در ارتفاعات جنوبي سرمازه شناسايي شد.

وي در پايان افزود: نکته قابل توجه در اين بررسي وجود شمار قابل توجهي محوطه مربوط به دوره پيش از تاريخ و ايلامي است. ضمن اين‌که شمار محوطه هاي مربوط به دوره هخامنشي و اشکاني اندک است./118

انتهای پیام/